Mutluluğun formülü mü bulunmuş?

Diğer Köşe Yazıları

Mutluluğun formülü mü bulunmuş?

Gençken yazdığım bir yazıyı buldum, defterimde kalmasın istedim…

(…)

Çocuklukta geçirilen mutlu yaz tatilleri, dostlarla sohbet, ağız tadıyla yenen yemek, vs. vs.

Aşkı unutmuşlar, bağlanmayı, tutkuyla gözün kör olmasını…

Belki tüm masallar mutlu sonla biter, hepsi de aşkla. Küçükken filmlerin mutsuz bitirilmesinin yasak olduğunu sanırdım. Ya da kötü adam mutlaka kaybetmeliydi. Büyüdükçe anladım ki kötü adam ya hapse ya da cehenneme gitmiyor her zaman. Aslında kötü diye biri yok…

Herkes iyi, iyi niyetli. Ya da herkesin mazereti var, elinde değil. Sistem bozuk, genler kötü, çevre berbat…

Yani, herkes öyle yapmaz zorunda olduğunu yapıyor. Bazen tek seçeneği o oluyor, bazen bildiği tek seçenek. Bazen de bilmeden yapıyor, aklı ermiyor, ya da ona biri anlatmamış. Bilse yapmaz asla, tabii…

Hayat her zaman çok seçenek sunmuyor elbet. Peki ya aşk. Aşk seçilir mi? Ya da geldi mi birden, ondan kaçılır mı? Bana sorarsanız aşk bir geldi mi, gitmez bir daha. Gizli şifre göründü mü bir kere, kaybolmaz asla. Her bakışta çarpar göze, istesen de görmeden edemezsin. Görmemenin tek yolu vardır artık, görmemezlikten gelmek…

Görmek ama gördüğünü bilmemek, ya da bakmamak bile bile, görmedik demek için… Ama yine kapatsan da gözünü, unutmak için uykuya da dalsan, rüyanda çıkar karşına…

Gerçek bir kez göründü mü gözüne, gitmez artık.

Peki ya görmek için, göz mü gerek? Kör olan göremez mi? Görmek gözle değildir elbet, gönüldür gören, göz nafile. Gönül görmedi mi, göz görse ne kelime?

Peki göz kör olur da, gönül kör olmaz mı? Gönül görmedi mi, zaten yaşanmaz ki. Gönül olmadan can olur mu? Can olmadan hayat?

O zaman yaşamak için gönül görmeli, göz şahit mi olmalı? Gönül gördü mü, göz de görür. Gönülden gönüle yol olur bazen, can verir, hayat verir…

Yaşam dediğin gönlünün gördüğünden başka nedir ki?

O zaman mutlu olmak için gönül gözün açık mı olmalı?

İşte ben de onu diyordum…

Yeni bir yazıda buluşmak üzere.

Sıhhat ve muhabbetle…