Asrın felaketinde insanın sınavı
23.03.2023 11:52
Bir süredir yazmıyordum. Hayat meşgalesi demek çok kalır. Ne derdim vardı? Ne işim vardı? Çok önemli olsa gerek? Dışardan eleştiriler gelir diye mi kendimi eleştirerek başladım bilemiyorum. Kendini eleştiren yazarlarda eleştirilir oysa. Belki de sadece iç güdüsel bir ayna refleksi benimki.
Şu süreçte yapmak istediğim tek şey yazmaktı ama bunu hak görmedim kendimde. Günlerdir gülmeyi, yemeyi, içmeyi, gezmeyi hatta biliyor musunuz duş almayı ve öylesine oturmayı bile hak görmüyorum kendime. Meğer şükredecek ne çok şey varmış. Biz o kadar çok şikayete alışmışız ki yemek yiyecek ekmeğimiz var sofrada ama niye sıcak değil diye şikayet eden insanlar olmuşuz. Uzun uzun betimlemelere gerek yok biz sokaktaki kediden de evdeki babadan da dükkandaki çalışandan da şikayet eden insanız. Zengin cebindeki paranın bolluğundan şikayetçi fakir azlığından… Şükür mü? O ünlü düşmesi falan derken anca bakkalcı Şükrü amcalar, komşu Şükrüye teyzeler kadar hayatımızda.
Yazmayı reva görmedim diyordum. Niçin yazdım? Şükür etmek için. Belki bir kaçınında şükür etmesine vesile olabilmek için. Yüzyılın felaketi diye adlandırılan bir afet geldi ve henüz geçemedi başımızdan. Harabe olan yalnızca şehirler değil yüreklerimizde harabe oldu.